Minęło już pół roku od premiery PlayStation 5, a mimo to figurka Seto Kaiby, która może również obsługiwać wysokiej klasy gry wideo, jest nadal komicznie trudna do zdobycia. Przez jakiś czas mnie to irytowało. Chciałem być częścią nowej generacji konsol – zeitgeist. Obsesyjnie oglądałem więc kanał Twitch poświęcony aktualizacjom zapasów, a nawet rozważałem zakup od sprzedawcy. Potem zacząłem się zastanawiać, co właściwie zrobiłbym, gdybym miał PS5, które mógłbym nazwać swoim własnym. Okazuje się, że nie za wiele.
PS5 ma kilka fajnych funkcji, takich jak bardzo wyczuwalne spusty kontrolera i możliwość przeskakiwania do różnych części gry po naciśnięciu przycisku, ale banalnie jest to powiedzieć, ale nie potrafię sobie wyobrazić żadnej gry, która obecnie się ukazała lub wkrótce się ukaże, a która sprawiłaby, że chciałbym wydać 500 dolarów (lub znacznie więcej, jeśli pójdę drogą odsprzedaży).
Jak, co my naprawdę patrzymy na teraz? Astro’s Playroom to demo techniczne. Spider-Man: Miles Morales jest również na PS4. Demon’s Souls to solidny remaster, ale raczej nie wstrząsający. Returnal wydaje się fajny, ale to gra, w którą mógłbym zagrać teraz lub za kilka lat; nie stresuję się nią. Gry, które najbardziej mnie interesują są tuż za rogiem, ale nawet one nie są dla mnie pilnymi must-playami. Ratchet & Clank: Rift Apart wygląda bardzo dobrze, ale to część serii, której lata świetności minęły trzy generacje konsol. Final Fantasy VII Remake Intergrade oznacza więcej Final Fantasy VII Remake – na co jestem, co prawda, zdesperowany – ale to wciąż ostatecznie DLC do gry, którą już ukończyłem na PS4.
To na razie najważniejsze z nich. Wygląda na to, że Horizon Forbidden West może wyjść w tym roku, ale będzie też na PS4. God of War Ragnarok zapowiada się na pierwszy naprawdę mocny cios dla PS5, ale na razie ma tylko mglistą datę premiery w 2021 roku, a i to nie jest pewne, czy się utrzyma, zważywszy na to, że Covid zamienił kalendarz premier gier wideo w gigantyczną ślizgawkę. Byłbym niedbały, gdybym nie wspomniał o mniejszych intrygach, takich jak Kena: Bridge of Spirits, ale ta i inne tytuły również pojawią się na PS4.
Nie narzekam, w sumie całkiem mi się ten stan rzeczy podoba. Zwłaszcza, że nowa konsola to towar deficytowy i drogi, cieszę się, że jej nie potrzebuję (w sensie kolokwialnym, bo nikt tak naprawdę nie potrzebuje żadnej konsoli do gier). Po części jest to zamierzone, biorąc pod uwagę jak wiele gier Sony celowo wydaje na PS4 i PS5. Doceniam takie podejście. Reszta sprowadza się do prostego faktu, że żadna z next-genowych konsol nie ma obecnie świetnej linii gier i choć PS5 jest niezaprzeczalnie mocniejsze, to wciąż brakuje mu głębi. Dla obecnych posiadaczy nie jest to może najłatwiejsza do przełknięcia pigułka, ale dla tych z nas, którzy nie mogą dostać jej w swoje ręce, jest to dobre rozwiązanie.
Wczoraj, w ramach prezentacji dla inwestorów, Sony nazwało to swoją “najlepszą w historii linią po premierze”, co jest… dyskusyjne. A jednak, pomimo względnego braku gier, które wymagałyby drogiego upgrade’u, ludzie wciąż gorączkowo szukają PS5 – nawet biorąc udział w loteriach (niektóre z nich są podejrzane) lub kupując po zawyżonych cenach. Jeśli to brzmi jak ty, pozwól, że cię uspokoję: Wciąż nie potrzebujesz PS5! Szczerze mówiąc, niewiele tracisz. Przeznacz te pieniądze na coś innego. Wydajcie je na tanie wakacje, kredyty studenckie lub psa – jakiegokolwiek psa; nie musi to być nawet wasz pies. Oto moja rada dla ciebie, niedoszły posiadaczu PS5: podaruj psu 500 dolarów. Pewnego dnia mi podziękujesz.
